قسمت اول
۱- رشد یا توسعه ؟
– ” رشد ” یک مقوله کمی ، یک جانبه و صرفا افزایش آمار و ارقام است
اما ” توسعه ” یک مقوله کمی و کیفی و همه جانبه است.
بنظر می رسد بسیاری از فعالیت های که توسط دولت ها در کشور انجام گرفته و میگیرد ، از سنخ “رشد ” باشد نه ” توسعه”..
مثلا : در آموزش عالی ، بعضا با گسترش بی رویه دانشگاها ، یا بالا بردن ظرفیت پذیرش دانشجو ، ما شاهد رشد دانشگاها بوده ایم ، نه توسعه آموزش عالی..
یا مثلا در صنعت خودرو سازی ، هر ساله صرفا شاهد رشد و افزایش خودرو های داخلی بدون کیفیت هستیم ، نه توسعه صنعت خودرو..
و همینطور در سایر صنایع و تولیدات داخلی ، نه تنها به کیفیت ، توجهی نمی شود که بعضا از کمیت آنها نیز کاسته میشود…
۲ – توسعه پایدار و همه جانبه، ارکان و عناصر چهارگانه ی دارد که عبارتند از :
الف)- اقتصاد
ب) – سیاست
خ ) – امنیت
د ) – فرهنگ
اگر چه بنا به دلائل متعدد ” فرهنگ ” مهمترین و بنیادی ترین رکن و عنصر توسعه بوده وبستر و زیر بستر سایر ارکان بشمار می آید..
لکن باید پذیرفت که :
ماشین توسعه ، چهار چرخ دارد که باید بالانس ، هماهنگ و متوازن دیده شوند..
توجه به یک رکن و غفلت و کم توجهی به سایر ارکان ، جامعه را به توسعه پایدار نخواهد رساند..
ایراد در اینجاست که :
این عناصر و ارکان ، جزیره ای و جدای از سایر ، لحاظ شده اند و هر حوزه ی کار خودش را انجام می دهد و بعضا موازنه کاری های بی حاصل و حتی ویرانگر ،
درست شبیه احداث خیابان و کند و کارهای بعدی.،
امروز کوچه یا خیابانی را آسفالت میکنند ، فردا می بینید مخابرات مشغول کندن آسفالت است ، روز بعد شرکت برق ، روز دیگر اداره فاضلاب و همینطور هر روز یک دستگاهی در حال کندن …
نتیجه اش ، یک کوچه وصله دار چهل تکه و پر از چاله چوله و ریش ریش شده ، ودردسر برای شهروندان و صاحبان خودرو…
و امروز ” توسعه ” و پیشرفت در کشور ، همین سرنوشت را پیدا کرده..
ادامه دارد
حجت‌الاسلام والمسلمین محمد ذاکری
