قسمت دوم
عاشورا ، به دو لحاظ جاودانه مانده است :
یکی از آن روی که امام حسین ( ع ) ” حماسه ای ” بی مانند آفرید..
دیگر اینکه ” مصیبتی بزرگ ” در آن رخ داد..
عاشورا ، از یک سوی ، نماد ” ظلم ستیزی ” ، ” آزادیخواهی ” و ” عدالتجویی ” ست ..
و از سویی دیگر ، یک ” تراژدی ” بزرگی ست که چشم تاریخ را ، قرن ها اشکبار کرده است..
گفتنی ست که : هر رخدادی به خبر ، تبدیل نمی شود و هر خبری به تاریخ نمی رود !! بسیاری از موضوعاتی هم که جزء تاریخ می شوند، پس از اندک زمانی ، به فراموشی سپرده می شوند ، اما رخداد عاشورا ، از جنسی بود که خبر تاریخی ماندگار و جاودانه شد.
ارنست کاسیرر (فیلسوف و تاریخ نگار آلمانی) می گوید :
.. تاریخ به اموری می پردازد که فراموش ناپذیر باشند و به وقایعی رو میکند که ارزش یاداوری را داشته باشند..( در امدی بر فلسفه فرهنگ ، ص۲۵۶ )…
حال یکی از مهمترین وقایعی که ، غبار زمان بر آن ننشست ، ” حماسه عاشورا ” است..
عاشورا ، که دو جنبه دارد ، هم شامل ” حماسه ” است و هم شامل ” مصیبت ” ، در مصیبت خلاصه شده است و جنبه حماسی آن ، به حاشیه رفته است…
هر جا سخن از حسین (ع) است ، سخن از ” مصیبتش ”
می رود ، نه ” آزادیخواهی ” و ” عدالتجویی اش.” …
در مجالس عزاداری او ، تماما” به جنبه غم انگیزش ، پرداخته می شود..
حسین ( ع) بیش از آنکه ، نماد ” ظلم ستیزی ” باشد نماد ” مظلومیت ” شده است.
و بیشتر کتاب هایی ( بویژه مقتل ها) که در باره اش نوشته شده است ، بیش از انکه ” حماسه نامه ” باشند ” مصیبت نامه ” اند….
محمد ذاکری
